monako

iz. ERL. 1. Oro har, munduko ardurak utzirik, bakardadean, gogartean eta otoitzean bizi den gizonezkoa. 2. Bereziki, monakoen ordenaren bateko kidea: Eliza mendebaldarrean, San Benitoren erregelari atxikitzen zaion edozein ordenatakoa, eta Ekialdekoan San Basilioren erregelari atxikitzen zaiona, eta baita San Antonio eremutarrari edo San Paulo eremutarrari jarraitzen diona.



Atzera