gisa

1. iz. Era, modua, moldea. Gisa berean hil zen Robespierre. 2. adb. Bezala (zenbaitetan, -en kasu-atzizkiaz edo erlatibozko perpausa ondoan; izen edo adjektibo ondoan). Satorraren gisa azpijanean ari dena. Adibide gisa esana. Entzule isil eta motel gisa. Orain erretzen haizen gisa beti haizela erretzen. • -EN GISA EGON. Norbaiten ardurapean egon. || GISAN. Gisa, bezala. Beste aldekoek egiten duten gisan eginez. || GISARA. Gisa, bezala. Bistan da hitzak ez direla gure gisara bizi.



Atzera