lasai

1. izond. Estutasunik, kezkarik, larritasunik gabea. Pertsona lasaia nekez larritzen da. 2. izond. Estua, meharra edo tinkoa ez dena. Bide lasaia. Soineko lasaia. 3. izond. Arauekiko hertsitasunik gabeko jarrera edo portaera agertzen duena. 4. izond. HIZKL. Ezaugarri akustikoen arabera, indar gutxiko erresonantzi eremuak azaltzen dituen fonema (tinkoari kontrajarria). 5. adb. Estutasunik, kezkarik, larritasunik gabe. Zaude lasai ez da ezer gertatuko. 6. adb. Tinkotasunik gabe. Lasai lotu. 7. adb. Arauekiko hertsitasunik gabe. Lasaiegi hezitako haurrak.



Atzera