egur

1. iz. Enbor- edo adar-zati handia, eta bereziki, su egiteko erabiltzen dena. Pagoaren egurra, nahiz ikatza nahiz sua egiteko, onenetakoa. 2. iz. (B eta G) Zura. Egurrezko mahaia. 3. izond. Baldarra, traketsa. Eri denean, andre gabe galdu gizon egurra. 4. iz. (pl.) KIR. Aizkolariek aizkol jokoan ebakitzen dituzten enborrak. • EGUR EGIN. Zuhaitzak bota eta etxera eramateko prestatu. Basoan egur egiten ari zela. || EGURRA HARTU, EMAN. Jipoia hartu, eman. || EGURRETAN (eta gainerako leku-atzizkiez). Egur-bila; egur egiten. Egurretara joan zen basora.



Atzera