itsutu

da/du ad. 1. Ikusmenaz gabetua gertatu edo utzi, itsu bihurtu. 2. (hed.) Grina batek adimenaz edo zentzuaz gabetu. Gorrotoz itsutua. 3. Setatu. 4. Itsuki zaletu. Ardoak itsutua du. 5. Horma bateko irekigune bat (leiho, ate, etab.) itxi edo estali. 6. Ezabatu. Kontratu horretan bada lerro bat itsutua. 7. Ezkutatu. Eguzkia hodei beltz batzuk itsutzen zuten.



Atzera