itzuri

1. da/zaio ad. Norbaiten edo zerbaiten eskuetatik edo mendetik, edo loturik dagoen toki batetik, askatu eta ihes egin; arriskua edo nolabaiteko kaltea eragin dezakeen zerbait saihestu. Bakar bat itzuri zen sarraski hartatik. Nola itzuriko natzaio Jainkoaren punimenduari. 2. zaio ad. Zerbait oharkabean egin. Hitz hori, huts hori itzuri zait. • ITZURI IBILI, JOAN. Ihes ibili, joan. Erdararen itzuri dabilela.



Atzera