penitentzia

iz. ERL. 1. Bekatu eginez Jainkoa iraintzeagatik izaten den damu bizia eta berriro bekatu ez egiteko asmoa. 2. Kristauen artean, apaizak aitortzaileari ipintzen dion zigorra. 3. Kristauen artean, egin dituen bekatuak ordaintzeko nork bere buruari ipintzen dion oinazegarri edo nekagarria. • penitentziako sakramentu. Kristau-erlijioan, norberak egindako bekatuak apaiz baten bidez Jainkoaren eta elizaren aurrean onartzean, barkamena eskatzean eta egin beharreko penitentziak betetzean datzan sakramentua.



Atzera