berandu

1. adb. Ohi den, egoki den, behar den uneaz geroago. Heldu zen, baina berandu. 2. izond. Berandukoa, berandu gertatzen dena. Goizerdian nahiz goiz beranduan. Lore beranduak. • BERANDUTIK BERANDURA. Oso noizean behin. Berandutik berandura azaltzen da.



Atzera