harro

1. izond. Trinkoa ez dena, zapal-zapal gelditzen ez dena, barnean hutsune asko duena. Lur, ile harroa. 2. izond. Bere burua besteak baino gehiagotzat duena, hantustez betea. 3. adb. Harrokeriaz, hantustez. 4. adb. Bidezko harrotasunez. Euskaldun izateaz harro agertzen direla.



Atzera