irten

1. da/du ad. Zerbait edo norbait dagoen tokitik kanpora joan. Ura bota diogunean berehala irten da zulotik. Atzo ez nuen kalera irten. 2. da/du ad. Toki batetik beste baterako bidea hartu, abiatu. Zein ordutan irtengo dugu Donostiatik? 3. da/du ad. Zerbait, egon beharko lukeen tokitik kanpora joan. Automobila bidetik irten da. 4. da/du ad. Gertatu. Ez haiz hortik onik irtengo. 5. da/du ad. Egoera jakin batean egotetik gelditu. Behartasunetik irten ezinik. 6. zaio ad. (G) Larruazaleko pusla, baba, etab.ei dagokienez, sortu, atera. Kozkorrak irten zaizkio bekokian.



Atzera