bilakatu

da/du ad. 1. Bihurtu, egoera edo itxura batetik beste batera aldatu (nor osagaia, izena denean, beti mugagabean). Ene bi begiak bilaka daitezela negarrezko bi iturri. 2. Desegin, hondatu. Beldur handiek bilakatzen dute ene arima.



Atzera