tinko

1. adb. Irmo, sendo. Ohitura zaharrei tinko eutsi. 2. adb. MIL. Irmo eta higitu gabe; egoera hau agintzeko erabiltzen den hitza. Soldadua tinko jarri zen. 3. izond. Trinkoa, sendoa; irmoa. Inguratzen da zurdazko oihal tinko batez. 4. izond. HIZKL. Ezaugarri fonetikoen arabera, erresonantzi eremu nabariagoak eta energi kopuru handiagoa azaltzen dituen fonema (lasaiari kontrajartzen zaio).



Atzera