konstante

1. izond. Iraunkorra; maiztasun berberaz errepikatzen dena edo irauten duena. Fenomeno konstantea. 2. iz. Prozesu edo kalkulu batean beti balio bera mantentzen duen aldagaia. 3. iz. FIS. eta KIM. Ezaugarri fisiko baten (irakite-puntua, errefrakzio-indizea, etab.) balio numerikoa, substantzia puru bat identifikatzeko balio duena. • bizi-konstante. (pl.) Organismoaren osaketa eta funtzioei buruzko datuen multzoa (odoleko glukosa- eta urea-maila, odoleko sueroaren azidotasun-maila, presio arteriala, etab.ei buruzkoak) baldintza normaletan bizitzen jarraitzeko muga jakin batzuen barruan mantentzekoak direnak.



Atzera