odol

iz. 1. BIOL. Animalien baso-sisteman zirkulatzen duen likidoa, elikagaiak, oxigenoa, etab. banatzen dituena eta hondakinak jasotzen dituena. 2. (hed.) Leinua, familia; famili edo herri-jatorri bera dutenak elkartzen dituenaren adierazgarria. Nire odolekoek jasoko dute nire gorputz hila. Odolak baino lokarri sendoagoak elkartzen gaitu. 3. (hed.) Adorea, kemena, bizkortasuna. Odolik gabeko pertsona da hori. 4. (hed.) Balio handikoa, garestia denaren adierazgarria. Zorioneko gerra dela eta, odola balio du edozer gauzak! Odolean dago guztia. • arteri odol. ANAT. Biriketan aireztatua izan ondoren, gorputzeko zati guztietara oxigenoa eta elikagaiak banatzen dituena. || bena-odol. ANAT. Gorputzeko organo guztietatik biriketara doan odola, hondakinez eta karbono dioxidoz beteta dagoena. || odol-kolpe. MED. Gorputz-zati batean gertatzen den odol-metatzea, odol-ateratzeaz sendatzen dena. || odol-talde. MED. Odolaren sailkapena, aglutinazio-erreakzioak kontuan harturik egiten dena. • ODOL HOTZEAN. Aurrez kalkulatuz eta aztoratu gabe. Odol hotzean aztertuz gero. || ODOLA BEROTU. Sutu, haserretu. || ODOLA ISURI, EMAN. Norbera hil. Guregatik isuri zuen odola. || ODOLA(K) UR BIHURTU. Beldurtu, ikaratu. || ODOLAK JO. Odol-kolpe bat izan. || ODOLETAN EGON. Odola dariola egon.



Atzera